Waarom de waarschuwingssleeve? 
Het verhaal van ons begint met een hondenbeet. 

Hallo, mijn naam is Matthieu Hilckmann. Ik ben de oprichter/eigenaar van Aaieneerstvragen.nl en dit is ons verhaal: waarom we begonnen zijn met de waarschuwingssleeve en wat we willen bereiken. 

En in dit verhaal zal ik de drie honden introduceren, die bepalend zijn geweest voor ons bedrijf:

Smokey
Mijn vrouw en ik hadden ons bijna vijftien jaar geleden over een asielhond ontfermd, Smokey heette hij.

Echt kaas gegeten van hondengedrag hadden we niet; we waren naïeve goedbedoelende hondeneigenaren, die een asielhond een nieuwe kans op een goed leven wilden gunnen.

Smokey had het niet zo op mij; hij gromde nogal vaak naar me en het was een lage grom, die diep vanuit zijn borst kwam. En die hoorde ik als al ik in de buurt kwam of langs hem liep.

En op een dag schraapte ik een bord met etensresten in de prullenbak, Smokey dacht: “ha, lekker” en wilde met zijn snuit de prullenbak in duiken. Ik dacht: “hé, maar dat mag niet” en wilde hem in een reflex wegduwen.
 
En toen hing Smokey met zijn tanden aan mijn arm.                                                    

Ik heb mijn wond moeten verbinden, want het was toch een vrij ernstige wond geworden, waarvan ik nog steeds het litteken heb.

Smokey werd opgehaald door de Dierenambulance, want ik voelde me totaal niet veilig meer bij hem. Later hoorde ik dat de medewerkster van de Dierenambulance had gezegd toen ze Smokey zag: “Oh, maar dat is echt een mannenhater, dat zie ik zo!”

Wat er dus gebeurd is in Smokey’s verleden, we weten het niet zeker. Maar Smokey zal waarschijnlijk enorm negatieve ervaringen met mannen gehad hebben. En helaas zijn wij allebei daar nu slachtoffer van geworden; ik vind het nog steeds vreselijk jammer, dat ik hem niet kunnen laten zien dat ik het beste met hem voor had.

Vanaf dat moment vond ik honden niet meer zo leuk. Ik vertrouwde ze niet meer en ik wilde er niets mee te maken hebben.

Sterker nog: ik was bang van ze geworden, want ik heb aan den lijve meegemaakt wat er gebeurt als het misgaat. En dat wilde ik niet nog een keer meemaken, dank je wel.

Net zoals Smokey’s gedrag naar mannen was veranderd door negatieve ervaringen met mannen, zo werd mijn gedrag naar honden veranderd door mijn negatieve ervaring met Smokey.

Diesel
En toen kwam Diesel in mijn leven.

Diesel was geadopteerd door mijn schoonvader: een kruising Berner Sennen/Labrador (gokken wij).

En Diesel liet mij de positieve kant ervaren van de honden. Het begon met af en toe uitlaten, als we er op bezoek waren…en al vrij snel merkte ik dat Diesel goed op mij reageerde en voordat ik het wist, was ik als een blok voor Diesel gevallen. Diesel werd mijn maatje.

Nu deed hij mij niet het bijtincident vergeten, want daarvoor had ik (letterlijk en figuurlijk) een te grote knauw gekregen. Maar Diesel was niet agressief, maar een goedgehumeurde lieve lobbes. En hij heeft mij enorm veel geleerd hoe leuk het ook kan zijn om hondeneigenaar te zijn.

Mijn schoonvader kon Diesel op een geven moment niet meer goed verzorgen en toen hebben wij ons over hem ontfermd en dat was één van de gelukkigste dagen van mijn leven.

Ik had veel langer van Diesel willen genieten, maar helaas was ons dat niet gegund door zijn artrose en begin 2016 hebben we hem moeten laten inslapen. En ik ben daar nog steeds kapot van.

In de periode dat ik Diesel leerde kennen (we schrijven dan eind 2011), wilden we zelfstandig ondernemer worden en een webwinkel openen…maar waarin dan? En toen zagen we de waarschuwingssleeve en we wisten meteen: die willen we op de markt brengen.

Ik zag er het perfecte middel in om andere mensen te besparen wat mij was overkomen: het slachtoffer worden van een hondenbeet.

We zijn ons toen gaan inlezen op de materie: hoeveel honden zijn er in Nederland, hoeveel bijtincidenten vinden er plaats, wie is er het vaakst het slachtoffer van, welke rassen zijn er het meest bij betrokken, wat wordt er al aan preventie gedaan en nog belangrijker: kunnen wij een nuttige bijdrage leveren met de waarschuwingssleeve?

We zijn dus gaan praten met een heleboel mensen in de hondenwereld, die ons eerst een beetje vreemd aankeken, want wie waren wij en wat waren die sleeves, waar we mee aankwamen? Maar ze zagen dat het ons ernst was.

Zo hadden we ons bijvoorbeeld in een heel vroeg stadium voorgenomen om ons alleen te richten op de waarschuwingssleeve. We wilden geen webwinkel openen met honderd artikelen en oh ja: ergens ertussen staat er nog een waarschuwingssleeve.

We begonnen te praten met gedragstherapeuten en gedragsdeskundigen. Aan de Martin Gaus Academie heb ik een tweedaagse cursus gevolgd over hondengedrag: hoe laat een hond zien dat hij prettig in zijn vel zit én: hoe zie je wanneer hij dat niet is? (Je kunt je voorstellen, dat een heleboel gedrag, dat Smokey vertoonde in de aanloop naar het bijtincident, op zijn plaats viel dat weekend)

De waarschuwingssleeve was oorspronkelijk bedoeld om ongewenst aaien te voorkomen om zo ook een bijtincident te voorkomen. Maar gaandeweg bleek ook dat eigenaren van hulphonden, therapiehonden, geleidehonden en andere honden die de volledige aandacht voor hun baasje nodig hebben, ook enorm veel last hebben van ongewenst aaien. Voor hun kwam de waarschuwingssleeve dus ook als geroepen.

In 2012 hebben we ons bedrijf officieel opgericht, we staken enorm veel tijd en energie in ons bedrijf en in mei 2014 werden we beloond voor onze inspanningen door de Dierwelzijnsprijs op het Animal Event te winnen met de rood/groene waarschuwingssleeve.

Maar daar bleef het niet bij…

Kimi
Voordat we Diesel konden adopteren, was ik inmiddels ontdooid voor het idee om een hond te hebben.

En in 2013 hadden wij Kimi geadopteerd. Kimi was een Zwitserse witte herder en qua karakter was zij heel anders dan Diesel: Kimi was stukken meer baasgericht bijvoorbeeld. En reactief naar andere honden toe, dus zonder provocatie viel zij uit naar andere honden.

Je deed dan je best om de verantwoordelijke hondenbezitter te zijn en te voorkomen, dat andere baasjes met hun hond een nare ervaring tijdens het uitlaten zouden krijgen door Kimi. Dat betekende dus: Kimi aan de lijn en, als ze losliep, haar goed in de gaten houden en letten op waarschuwingssignalen die ze afgeeft.

In dezelfde tijd dat we de rood/groene waarschuwingssleeve op de markt brachten, begon de actie van de Gele Hond zich te verspreiden door Europa. Voor degenen die deze nog niet kent: met een geel lintje aan de lijn kunt je als baasje aangeven, dat je hond net wat meer ruimte nodig heeft:

Eigenlijk dus wat Kimi nodig had, als ik haar uitliet. Omdat onze waarschuwingssleeves naast een waarschuwingskleur ook een tekst hadden, besloten we dat er ook een gele waarschuwingssleeve moest komen als aanvulling op het gele lintje. Sindsdien liepKimi dus ook steevast rond met een gele waarschuwingssleeve aan de lijn.

En zo hoopten wij ook een steentje bij te kunnen dragen aan het probleem rondom honden die net wat meer ruimte nodig hebben.

Het heden
Nu zijn we een paar jaar verder: we hebben een hoop geleerd en het werd hoog tijd om het ontwerp van de waarschuwingssleeve flink om te gooien.

De waarschuwingssleeve moest duidelijker en goedkoper worden en we zijn op zoek gegaan naar een andere fabrikant om dit te kunnen realiseren. Uiteindelijk hebben we ook de beslissing genomen om de hele website opnieuw te ontwerpen, zodat deze meer tegemoet komt aan de eisen van deze tijd.

Zo konden we een gezonde basis leggen voor de toekomst.

Eén ding blijven we houden: het hondje op ons logo, want die hebben we Diesel gedoopt…

De toekomst
Hoe komt de toekomst eruit te zien? Er wordt enorm veel wetenschappelijk onderzoek naar hondengedrag gedaan en het blijkt dat de beleveniswereld van de honden groter is, dan we dachten. Dit onderzoek stelt ons in staat om nog beter in te spelen op de behoeftes van onze honden, van wie we op zoveel verschillende manieren afhankelijk zijn voor ons geluk en welbevinden. En onze honden zijn zo enorm afhankelijk van ons voor hun geluk en welbevinden.

Wàt een hond gelukkig maakt: daarin worden nogal wat inschattingsfouten gemaakt, vaak door andere mensen (al dan niet ook hondeneigenaar).

Om dit soort inschattingsfouten te verminderen willen we de waarschuwingssleeve onderdeel uit laten maken van het dagelijks leven. En een sfeer van zekerheid scheppen, dat je je hond een waarschuwingssleeve kan geven en dat omstanders ook rekening houden met de boodschap van de waarschuwingssleeve.

Dit zal niet zonder slag of stoot gaan en er is een lange weg te gaan, maar het moet lukken. Zo zal er veel inspanning in zitten om het grote publiek te wijzen op het bestaan de waarschuwingssleeve. En er gaat heel veel inspanning zitten in het overtuigen van het grote publiek, dat de boodschap van de waarschuwingssleeve serieus genomen moet worden: dat je hond er niet zit te wachten door een wildvreemde plotsklaps geaaid te worden of dat je hond meer ruimte nodig heeft als je hem uitlaat, om maar iets te noemen…

Máár we gaan de uitdaging aan, graag zelfs.

Waarom? Omdat het veiliger moet en omdat het veiliger kàn in Nederland.

Niet alleen voor honden en hun eigenaren, maar ook voor het grote publiek.

De waarschuwingssleeve is een goed begin, maar we zullen blijven kijken naar middelen en technologieën om de boodschap van de waarschuwingssleeve uit te dragen.

Het is nu zes jaar geleden dat de waarschuwingssleeve in Nederland geïntroduceerd werd en we merken dat de naam steeds meer aan bekendheid wint: dit is een goed begin.

En we gaan met de nieuwe waarschuwingssleeve voortborduren op dat succes, samen met u.

Hartelijk bedankt voor uw aandacht,
Met vriendelijke groet,

Matthieu Hilckmann
Directeur Aaieneerstvragen.nl
21 Augustus 2018
Echt (L)